Biruni Üniversitesi Moleküler Biyoloji ve Genetik Topluluğu

  DNA'daki yaklaşık 4.000 yaygın varyasyonun boy  uzunluğunu etkilediği biliniyor. Dünyanın en kısa boylu nüfuslarından biri olan Peru halkında bulunan bir gen varyantı, bir kişinin boyunu ortalama 2 santimetreden fazla azaltıyor. Peruerkeklerinin boyu  ortalama 165 santimetre ve kadınların boyu ise yaklaşık 153 santimetreye ulaşıyor. Her iki cinsiyet açısından da ABD’deki insanlardan ortalama 10 santimetre daha kısalar, genel olarak dünya çapında en uzun insanlar kabul edilen Hollandalılardan 15 santimetre daha kısalar. Bu yüzden bilim insanları, bu kısa boyun altındaki genetik faktörler için DNA verilerini incelemeye karar verdi. Varyant, kemik, bağ dokuları, deri ve diğer dokuların oluşturulmasında rol oynayan bir protein üreten fibrillin 1 veya FBN1 olarak bilinen gende bulundu. Her bir ebeveynden miras alınan gen varyantının iki kopyasını taşıyan kişiler, varyantı taşımayan kişilerin boyundan ortalama 4,4 santimetre daha kısadır. Bazı nadir FBN1 varyasyonları Marfan sendromuna

  Araştırmacılar, UNSW meslektaşı Profesör Colin Clifford ile yapılan çalışmada, beyinlerde bir kişi diğerine baktığında önemli sosyal bilgileri çıkaran aynı mekanizmaların, yüz pareidolia yaşadığımızda da harekete geçip geçmediğini test ettiler. Bunu, kişinin algısının son zamanlarda görülenlerden etkilendiği bir tür görsel yanılsama olan "duyusal adaptasyon" olarak bilinen süreci kullanarak test ettiler.Palmer, "Örneğin, solunuza bakan yüzlerin resimleri tekrar tekrar gösterilirse, algınız zamanla değişecek ve böylece yüzler gerçekte olduğundan daha doğru görünüyor" diyor."Bunun beyindeki bir tür alışma sürecini yansıttığına dair kanıtlar var, burada bakış yönünü tespit etmeye dahil olan hücreler, belirli bir bakış yönüne sahip yüzlere tekrar tekrar maruz kaldığımızda hassasiyetlerini değiştiriyorlar. "Örneğin, sola bakan yüzlere defalarca maruz kalan insanlar, onlara doğrudan bakan bir yüzle sunulduğunda, diğerinin gözlerinin bir şekilde sağa baktığını

  Sitogenetik, araştırmacıların kromozomlar üzerindeki spesifik DNA dizilerinin konumlarını tespit etmelerine olanak tanıyan bir prosedür olan in situ hibridizasyonun getirilmesiyle moleküler çağa girdi. 1969'daki ilk yerinde hibridizasyon deneylerinden (Gall & Pardue, 1969) bu yana, prosedürün birçok varyasyonu geliştirildi ve hassasiyeti muazzam bir şekilde arttı. Günümüzde çoğu in situ hibridizasyon prosedürü, DNA dizilerini saptamak için floresan problar kullanır ve işlem genellikle FISH (floresan yerinde hibridizasyon) olarak adlandırılır. Hastalardaki birçok kromozomal anormalliği teşhis etmek için bunları kullanan sitogenetikçiler için çeşitli FISH prosedürleri mevcuttur. FISH'in ve diğer tüm in situ hibridizasyon yöntemlerinin başarısı, DNA çift sarmalının olağanüstü stabilitesine bağlıdır. In Situ Hibridizasyon, Kromozomlar Üzerindeki DNA Dizilerini Lokalize Etmek İçin Kullanılır 1953'te James Watson ve Francis Crick, DNA çift sarmalındaki iki antiparal

Biruni Üniversitesi bünyesindeki Mühendislik ve Doğa Bilimleri Fakültesi içerisinde olan Moleküler Biyoloji ve Genetik bölümü sürekli gelişen çok kapsamlı ve interdisipliner bir bölümdür. Okulumuzda bulunan bu bölüm gerek eğitmenleri ile gerek de laboratuvarlarıyla bu bölümde ilerlemek isteyen bilim insan adaylarına güzel imkanlar sunar. Moleküler biyoloji ve genetiği kısaca tanımlamak gerekirse: Moleküler biyoloji, canlılığı oluşturan biyolojik ve kimyasal olayların moleküler seviyede incelenmesi; Genetik ise bu olayların kalıtımsal açıdan değerlendirilmesidir. Bu tanımdan yola çıkarak MBG canlılardaki yaşamı oluşturan moleküllerin yapı, işlev, birbirleriyle olan etkileşimlerini inceleyen Biyokimya​, Canlılığın temel yapı taşı olan hücreleri inceleyen ​hücre biyolojisi (sitoloji)​, ve bu molekül ve etkileşimlerin nükleik asitler aracılığıyla ebeveynlerden yeni nesillere aktarılmasını inceleyen ​kalıtım (veya genetik)​ bilimlerinin bir karışımıdır. MBG biyoloji, kimya, fizik disiplinle